26 januari - twee weken verder

Geschreven door Cindy

Het is vandaag twee weken geleden dat Ebe geopereerd is.

Het gaat vooruit, de knie is een stuk 'dunner'. Er zijn nog wel overal bloeduitstortingen te zien, ze zijn flink tekeer gegaan in de knie... 

Ebe is nog steeds, op fysio/doktersadvies de hele dag met zijn been omhoog op de bank te vinden. Ook deze week wordt het afgeraden om naar school te gaan, de knie is nog te kwetsbaar en te dik. Het wordt nu wel een beetje saai, de hele dag thuis. Gelukkig heeft hij over belangstelling niet te klagen. Dit weekend kwamen er een paar vrienden van school een prachtig cadeau brengen. Ze hadden geld ingezameld om voor Ebe het Chelsea-trainingspak te kopen dat hij zo mooi vindt! Echt een opkikker!

Mooi cadeau van (school)vrienden

Kirsten, Bob en Youri komen het brengen

Bob loopt ook op krukken vanwege een knieblessure
(toch niet ook zijn kruisband???)

Gezellig, bezoek!

Op zondag Ajax - Feyenoord kijken met Jesse en Tessa

Vandaag (maandag de 26e) moesten we 's ochtends terug naar het ziekenhuis om de knie te laten bekijken door de orthopedisch verpleegkundige. Ze vond de knie nog wel wat dik en gaf Ebe een nieuwe, strakkere 'tube' mee. Verder haalde ze de nog overgebleven hechtingen eruit (het waren oplosbare hechtingen, dus dit was een peuleschilletje). 

's Middags naar Spomed. Karlijn ('onze' fysio) was weer terug van vakantie, dus dat was fijn. We hebben de afgelopen twee weken met haar doorgenomen. Ze is tevreden over hoe goed Ebe zijn bovenbeenspier al kan aanspannen. Wel vindt ze de knie ook aan de dikke kant. Ebe's knie is iets dikker dan de gemiddelde kruisband-patiënt na twee weken, dus we houden het in de gaten. Als het te dik blijft neemt ze contact op met de dokter om wellicht nog wat extra naproxen o.i.d. voor te schrijven. In principe moet het lichaam dit teveel aan vocht echter zelf 'wegwerken'. Ook adviseert ze pijnstilling te blijven gebruiken, omdat pijn de revalidatie in deze belangrijke eerste 6 weken niet in de weg mag staan.

Lopen met krukken oefenen bij Spomed

Ebe krijgt een nieuwe oefening mee om het been weer te leren 'zelf te staan' en volledig te belasten. Ook wordt de looptechniek met krukken nogmaals doorgenomen en krijgt Ebe aanwijzingen om nog 'beter' te gaan lopen (knie optillen, voet afrollen).

Via Mc Donalds/Mc Drive (!) terug naar huis. Een ander klein uitstapje ter afwisseling van zijn saaie dagen zag Ebe nog even niet zitten. 

Hopelijk slaapt hij vannacht wel goed, na deze inspannende dag, want dat slapen gaat de laatste nachten wel een beetje moeizaam.

18 januari - Een bijzonder cadeau

Geschreven door Cindy

Even positief nieuws vanaf de Kerkweg 86:

De knie wordt langzaamaan dunner!

En nog meer positief nieuws: er zijn zoveel lieve, attente mensen die van zich laten horen via berichtjes, whatsapp's, kaarten, cadeautjes, bezoekjes. Dat doet Ebe echt goed!

Gisteren kreeg hij wel een heel bijzonder cadeau van Giovanni en Linda:

Een gesigneerd shirt van Giovanni van Bronckhorst van toen hij bij Arsenal speelde (2001-2003). Op het shirt staat: 

Voor Ebe, sterkte en een voorspoedig herstel! 

Gio v. B.

Later kwamen we erachter dat Giovanni van Bronckhorst ook juist in deze periode zelf zijn kruisband scheurde (en daarna sterk terugkwam). Dat maakt het extra speciaal.

Kaarten, fruit, snoep

Bloemen van het Krimpenerwaard College

Tekeningen van Pip

Sten maakt een Ultimate team kaartje van Ebe

Zelfgebakken taart van Tessa

16 januari - 4 dagen verder

geschreven door Cindy

We zijn nu 4 dagen verder. 

Ebe brengt zijn dagen door op de bank. Televisie kijken (fijn dat Netflix bestaat!) en Playstationen (Fifa 15). Hij moet heel de dag met zijn been omhoog zitten en mag af en toe maximaal 5 minuutjes lopen (met krukken) en oefeningen doen.
's Avonds met krukken de trap op en slapen in zijn eigen bed. Hij is ook al zelfstandig onder de douche geweest. Daarna voelt hij zich direct veel beter.

De pijn gaat met ups en downs. Zolang hij rustig blijft zitten is de pijn draaglijk. Maar na inspanning, stukje lopen met krukken of oefeningen doen wordt de pijn weer erger.
De pijnstilling die we gebruiken is 4 x per dag 1000 mg Paracetamol en 3 x per dag 250 mg Naproxen.

Woensdag hebben we het drukverband eraf gehaald en later ook de pleisters. Dat ging allemaal een beetje moeizaam omdat alles was vastgekoekt met bloed.
We hebben het been even afgespoeld in bad en daarna werd de pijn weer heel erg.
Het been werd ook ontzettend dik. Waarschijnlijk te veel inspanning. Daardoor een slechte nacht gehad.

De hechtingen zien er netjes uit, maar het been is wel erg dik

Ook keken we tijdens de lunch met elkaar naar een kruisband operatie op YouTube. Heftig zeg, wat ze met die knie doen, en ook best eng om te zien (we hadden gelijk niet meer zo'n trek).....

Donderdag zijn we naar Spomed geweest. We werden geholpen door Olaf omdat Karlijn op vakantie is. Vooral veel uitleg gekregen over hoe het komt dat de knie nog dik is. Geoefend met het lopen met krukken en een oefening meegekregen. In een zittende positie met de voet schuiven over de vloer, van gestrekt been tot een 90 graden buiging.
Auto in, auto uit, vermoeiend.

We eten deze week 's avonds in de huiskamer in plaats van in de keuken, gezelliger voor Ebe.

Op vrijdag 's ochtends de documentaire gekeken over Lionel Messi (inspirerend) en druk bezig geweest met Fifa. Er is een Utimate Team 'markt crash' en dat houdt de gemoederen hier thuis flink bezig.  's Middags komt Tessa langs met een zelfgebakken taart en allerlei andere leuke attenties. 

Al met al zit er zeker vooruitgang in, maar ben ik (Cindy) nog wel bezorgd over het vele vocht in de knie.

Playstation controller met zijn eigen naam 

maandag 12 januari - De operatie

Geschreven door Cindy



maandag 12 januari

Om 10.45 uur moeten we ons melden in het ziekenhuis. We zijn blij dat we met z'n drieën (Frank, Ebe, Cindy) zijn want het is allemaal best spannend. 
Ebe krijgt een bed toegewezen en moet zijn operatiekleding aantrekken.
Daarna begint het wachten......

Eindelijk mogen we naar de voorbereidingskamer en operatiekamer. 
Ik (Cindy) mag mee tot Ebe onder narcose is.
In de voorbereidingskamer komt de arts, dokter van Noort nog even uitleggen wat ze gaat doen en ze tekent allerlei pijlen en streepjes op Ebe's knie. Verder vertelt ze dat ze voor Ebe's knie speciale schroeven heeft besteld met lichaamseigen materiaal voor extra stevigheid. Ze gaat 5 sneetjes maken in de knie.

We hebben lol over de rare mutsjes die we op moeten en Ebe wordt aan het infuus gelegd. Dan rijden we de OK in. 

Ik vind het erg indrukwekkend. Aan de muur op grote schermen Ebe's knie; veel mensen die allemaal precies weten wat ze moeten doen in groene en blauwe pakken. 
Op de operatietafel worden Ebe's armen op een soort steunen gelegd en krijgt hij een warme deken over zijn bovenlijf. Ik mag links van hem gaan staan en zijn hand vasthouden. De anesthesioloog legt precies uit wat ze doet. Langzaam vallen Ebe's ogen dicht en word ik door een assistent/verpleegkundige naar de uitgang gebracht. Het is nu 13.45 uur.



Het wachten begint.....
Frank en ik blijven in het ziekenhuis, dat vinden we toch het fijnst. We eten en lezen wat.
De tijd gaat langzaam als je aan het wachten bent.

Om 15.45 gaat mijn telefoon, ik mag naar de verkoeverkamer (uitslaapkamer) komen.
Er mag maar één ouder naar binnen helaas. Ebe ligt in het eerste bed en wat ik aantref valt niet mee. Een warrig, emotioneel, trillend kind met veel pijn. Hij slaat wartaal uit en de tranen stromen over zijn wangen. Het eerste wat hij zegt is "Ik wil zo graag weer voetballen" (mijn hart breekt). Ook geeft hij aan dat hij veel pijn heeft. Hij krijgt nog een extra dosis morfine en valt weer in een diepe slaap. De dokter komt nog even langs en vertelt dat de operatie geslaagd is. Ze heeft maar één hamstringpees hoeven te gebruiken (dat is gunstig) en de kruisband zit er strak in. De meniscus is gerepareerd. Wel zag ze helaas nog wat scheurtjes in de buiten(?)band.
Ik zit een hele tijd naast hem in de uitslaapkamer (Frank komt ook nog even naar binnen, maar moet weer weg van de verpleegkundige). Uiteindelijk mag Ebe terug naar de afdeling.



Hij slaapt heel lang en wij blijven bij hem. Het is inmiddels 20.00 uur en hij wordt een beetje wakker. Hij heeft nog steeds veel pijn en vraagt continu om meer pijnstillers. Ook is hij warrig en bozig.... Niet fijn om je kind zo te zien. Uiteindelijk besluiten we, in overleg met de verpleegkundige, om 21.30 uur naar huis te gaan. Ze zegt dat ze hem straks nog wat morfine zal geven. Ebe wil graag slapen en vindt het goed dat we weggaan.
Met een rotgevoel zitten we in de auto. Je kind met zoveel pijn achterlaten in een ziekenhuis, meh.



Gelukkig krijg ik later op de avond nog wat whatsappjes van Ebe, waarin hij positiever overkomt. De pijn is minder. Gelukkig, dan slapen wij ook wat rustiger


dinsdag 13 januari

Als we (Cindy en Oma Mia) in het ziekenhuis aankomen treffen we een opgeruimde Ebe aan. Hij heeft ontbeten en is druk bezig op zijn telefoon (er is een belangrijke FIFA-week gaande, waarin allerlei spelers gekocht kunnen worden). Wat fijn!
We hebben de krukken meegenomen. 

We moeten lang wachten tot hij losgekoppeld wordt van het infuus en gewassen en aangekleed wordt. Als dit gebeurd is komt de fysiotherapeute om te oefenen met het lopen met krukken, het uit bed en in bed stappen, het gaan zitten en het traplopen.

Het valt niet mee. Ebe kan het been niet goed bewegen en het is allemaal nog erg pijnlijk.
Maar hij gaat ervoor en na een uurtje oefenen wordt hij ontslagen uit het ziekenhuis. Hij mag naar huis!

We krijgen recepten mee voor pijnstillers, maagbeschermers en fraxiparine-injecties. Dit laatste moet Ebe nog twee weken in zijn buik spuiten en is om trombose tegen te gaan.

Ebe is heel blij dat hij thuis is. Heerlijk op onze eigen bank zitten, lekker een tosti eten en FiFA 15 spelen op de Playstation 4. Pippa, Finn en Sten zijn ook heel blij dat hij er weer is.
Pippa heeft mooie tekeningen en knutselwerkjes voor hem gemaakt, van Finn krijgt hij een knuffel en van Sten rolo, Starbucks ijskoffie en chips.

Opa en oma zetten 's middags zijn nieuwe bed in elkaar met een heerlijk dik en zacht matras. Het lopen met krukken gaat al wat beter. 

De revalidatie kan gaan beginnen!

Ebe's knie van binnen

Ebe's knie van binnen

6 januari 2015 - voorbespreking operatie ziekenhuis

Geschreven door Cindy



Zo dat gaat ineens wel erg snel....

Vanmorgen werd ik gebeld door het ziekenhuis (IJsselland). Of we vanmiddag om 14.00 uur konden komen om met de orthopedisch chirurg, verpleegkundige en de anesthesioloog te praten.

Ebe opgepikt van school (gelukkig kan hij nog wel zijn M&O toets maken en mist hij alleen geschiedenis) en hup weer richting Capelle a/d IJssel.

Per gesprek even de dingen die me zijn bijgebleven (beetje murw van alle informatie).

Gesprek 1: met orthopedisch chirurg dokter Van Noort
Er kwam een operatie-plekje vrij op maandag en ze moest direct aan Ebe denken. 
De beslissing is uiteraard aan ons. We mogen ook nog langer denken en later voor een operatie gaan. Maar Ebe kan volgens haar zonder kruisband niet gaan voetballen. De kans op andere/ergere schade aan de knie is dan zeer groot.
Een operatie is echter niet alleen maar rozengeur en maneschijn. De knie zal wellicht eerder slijten dan een gezonde knie. De kans op weer een kruisband-blessure is na operatie 1 op 4 (!). Dit is een wereldwijd percentage. Hier schrok ik wel van. 

Als ze gaat opereren kijkt ze direct naar de andere beschadigingen in de knie (meniscus en buitenband) en probeert deze ook aan te pakken. De operatie zal mede daarom wel ongeveer 2 uur gaan duren.
Een belangrijke vraag die wij hebben gaat over de groeischijf van Ebe. Die is nog niet helemaal dicht. Bij de operatie wordt er een gaatje door de knie en dus door de groeischijf geboord. Kan dit geen kwaad? De dokter zegt van niet. Het is niet de hele groeischijf die beschadigt, het is een gaatje van 8 mm doorsnede. Het ene been zal niet langer worden dan het andere en als er een verschil ontstaat zal dat minder dan 1 mm zijn.

Ze maakt twee sneetjes. De hamstring (meestal twee stukjes) 'pakt' ze door één van de sneetjes. Van de hamstring maakt ze een 'mooie nieuwe kruisband', die ze vastzet met twee oplosbare schroeven. Soms moet ze in een jonge knie (als het bot nog zacht is) nog een extra nietje erin zetten. Dit moet er dan na ongeveer een jaar uitgehaald worden (kan vervelend voelen aan de buitenkant bij slanke mensen). 

Om de operatie door te laten gaan heeft ze twee 'ja's' nodig. Ebe zegt direct volmondig ja. Ik ben nog bezorgd. Moeten we niet wachten tot hij uitgegroeid is? Ik vraag de dokter wat zij zou doen als het haar kind was. Ze zegt dat ze bij een operatie ook  kijkt naar het type mens. Ze heeft zelf ook een sportieve zoon (iets jonger dan Ebe). Bij een  kind dat zo graag wil sporten/voetballen zou ze ook voor een operatie kiezen. Dit zei ze niet zo direct, maar dat maakte ik op uit haar woorden. Dus van mij ook een voorzichtige 'ja'. 

Ebe zal (waarschijnlijk) als eerste aan de beurt zijn op maandag omdat hij de jongste is die geopereerd gaat worden. Maar de planning staat nog niet helemaal vast, we worden hierover nog gebeld. Als hij de eerste zou zijn moet hij zich om 8.00 uur melden.


Gesprek 2: met een verpleegkundige (...)
De verpleegkundige vertelt meer over de praktisch zaken. Wat me is bijgebleven is dat Ebe na de operatie zichzelf nog 20 dagen een injectie in zijn buik moet geven om trombose tegen te gaan. En dat hij sterke pijnstillers meekrijgt (o.a. diclofenac) na zijn operatie.
Ook horen we dat hij een nachtje moet blijven in het ziekenhuis. Daar had ik niet op gerekend.


Gesprek 3: met een anesthesioloog
We nemen gewicht (64 kg), lengte (1.79 m) en gezondheid van Ebe door. De bloeddruk wordt gemeten (113/61). 
De anesthesist legt uit wat de verdovingsmogelijkheden zijn. Het zijn er twee: de ruggenprik en de volledige narcose. We kiezen voor het laatste. Hij legt uit dat bij jonge gezonde mensen beide methoden even veilig zijn. De narcose is 'best lekker' zegt hij. Het lijkt net of je maar 30 seconden slaapt en dan word je alweer wakker. Wel kun je misselijk zijn als je weer wakker wordt (soort wagenziekte) en nog een paar dagen (zeer) vermoeid.

Ebe vindt dat we allemaal aardige en slimme mensen gesproken hebben, en dat vind ik eigenlijk ook wel. We hebben er vertrouwen in.

Veeeeeeel informatie, poeh

5 januari 2014 - onverwacht nieuws

geschreven door Cindy

Om 16.00 uur haal ik Ebe op uit school, want om 16.30 uur heeft hij weer een afspraak bij Spomed voor een krachttraining.

Bij Spomed staat ons een 'verrassing' te wachten. Karlijn Petri (de fysio) heeft contact gehad met dokter Van Noort, de orthopedisch chirurg. Er is eventueel een plekje vrij voor een operatie voor een voorste-kruisband-reconstructie AANSTAANDE MAANDAG 12 JANUARI.

Ebe en ik kijken elkaar verbaasd aan. Vorige week twijfelden we nog of een operatie wel nodig was, gezien de sterkte van de bovenbenen....

De fysio vertelt dat de orthopeed (en zijzelf ook) voor Ebe, gezien zijn leeftijd (16) en zijn sport (voetbal), een operatie toch de beste optie vindt. De kans op andere beschadigingen aan de knie en slijtage als hij weer gaat voetballen is groter zonder kruisband dan met.

Oké even een mind-switch dus. Maar Ebe is er direct voor in.

We gaan vandaag direct ook de spelingtest doen (Lachman-test). Deze stond eigenlijk voor aanstaande woensdag gepland, maar wordt nu naar voren gehaald. Uit deze test blijkt dat de speling in het rechterbeen 7 mm meer is dan in het linkerbeen (2 mm versus 9 mm). Dit is te veel en bewijst duidelijk dat de rechterknie de kruisband mist (wat we natuurlijk al wisten).

Als we 'ja' zeggen tegen de operatie worden we morgen gebeld door het IJsselland ziekenhuis voor nadere afspraken (deze week nog) om de operatie voor te bespreken.
Met de anesthesist bijvoorbeeld. Het is in principe een dagopname, dus Ebe kan 's avonds weer mee naar huis.

Karlijn wijst ons nog op de zwaarte van de operatie. Ebe mag 3 tot 4 weken na de operatie niet naar school. De eerste twee weken zijn zwaar, zegt ze. Met veel pijn. Dan kun je sowieso niet veel aan school doen. Ze spreekt uit ervaring want heeft zelf ook een kruisband reconstructie gehad. 

We zullen maar een afspraak met Ebe's mentor gaan maken hoe we dit gaan aanpakken, gaat er door mijn hoofd. Gelukkig gaat het goed op school.

We zijn positief. We gaan ervoor. Ebe is blij dat hij zo snel geopereerd kan worden, des te sneller kan hij weer op het voetbalveld staan.

Hij heeft plaatjes opgezocht van topvoetballers die ook een VKB-reconstructie hebben ondergaan en heeft deze uitgeprint en op zijn kamer gehangen. Als voorbeeld en ter inspiratie.

Giovanni van Bronckhorst

Ron Vlaar

Bijschrift toevoegen

Ruud van Nistelrooy

Afellay

Ronaldo

Oooh en ter inspiratie ook nog een paar plaatjes van de bovenbenen van Christiano Ronaldo. Hij heeft niks aan zijn kruisband, maar wel heeeeele sterke bovenbenen:

volgende afspraken:

maandag 12 januari - operatie
donderdag 15 januari 10.30, Spomed
maandag 19 januari 14.30, Spomed
vrijdag 23 januari 14.00, Spomed
maandag 26 januari 14.30, Spomed
woensdag 28 januari 9.30, Spomed

2 januari 2015 - Krachtmeting positief

geschreven door Cindy


Vandaag was de vierde afspraak bij Spomed. De krachtmeting. 
Na de intake op 16 december is Ebe nog twee keer geweest om krachttraining te doen en vandaag is dus de krachttest om te zien hoe sterk de spieren van het bovenbeen en de hamstring zijn.

Voor de krachttest wordt gebruik gemaakt van een speciaal apparaat:

De kracht wordt getest op 3 punten:

- maximaal kracht
- snelkracht/coördinatie
- uithoudingsvermogen

Het rechterbeen (met de gescheurde kruisband) wordt vergeleken met het gezonde linkerbeen. Het verschil tussen de twee benen mag niet groter zijn dan 10-15 %.
De bovenbeenspier is rechts op alledrie de punten ongeveer even sterk als de linkerbovenbeenspier. Dat is dus positief.
De hamstring van het rechterbeen blijkt op twee punten (snelkracht/coördinatie en uithoudingsvermogen) wel 40/50% sterker te zijn dan die van het linkerbeen. Dus van het been met de kapotte knie is de hamstring véél sterker. Best bijzonder en we kunnen er met elkaar niet echt een verklaring voor vinden. 

De fysiotherapeute vindt de benen van Ebe dusdanig sterk dat ze twijfelt of een operatie nodig zal zijn. Wellicht kan hij terugkomen op zijn oude sportniveau zonder operatie, maar met een intensieve training van de beenspieren. We zijn voorzichtig enthousiast over deze optie, maar moeten de spelingtest van volgende week woensdag nog afwachten. 
Na deze test, waarbij wordt gekeken hoe groot de speling van het bovenbeen ten opzichte van het onderbeen is (ook weer in vergelijking met het gezonde linkerbeen), gaat de fysiotherapeute een advies schrijven voor de orthopeed, dokter Van Noort.

Volgende week woensdag, 7 januari, weten we dus waar we aan toe zijn.

In de kerstvakantie keken we veel oude filmpjes terug en we vonden ook deze opname van Ebe's eerste seizoen bij Spirit. Hij starte in F7 en werd topscorer. Zo leuk om te zien!!